SELFIES

Dit snij ik aan: Wat hier nog aan stilte staat. Ingepast in verdergaan. Jaren na de ruiter, het spoor. Wij stoppen voor de horizon. Na het vallen van de nacht, ritselzacht de aanzet tot het niet-zijn. Alles komt samen in een staren naar wat weg is. Terwijl het inzicht groeit, de jaren vliegen, druppelt geluid, zacht het ploffen van kastanjes. We moeten straks een richting uit. Hoe nabij is het vervlogene. Herinnert men zich wat de ander dacht? Soms is er mist, een dun gewaad. Er ontbreekt iets aan het landschap dat ik zie. Er is nog tijd. Ooit neemt een kille wind alles mee. Wandelen is een andere manier van denken. We dromen ons de wereld in, vissen elkaars ogen leeg. Bronvermelding: Dit snij ik aan: – sample uit De onderkant van water I ( Vlammend marmer ) Wat hier nog aan stilte staat – sample uit Die brokken: dat is steen ( Een leem ) Ingepast in verdergaan – sample uit Façades ( Grenswacht ) Jaren na de ruiter, het spoor – sample uit Hautes Fagnes ( Nachtdroom ) Wij s...

          bij Wim van Tils 70ste verjaardag Hier heeft een mens zich verpopt. Het is weer om de tijd te doen. Geen last weegt zwaarder dan de eigen huid. Uit welk heden verplaatst zich dit later? Dezelfde tijd, dezelfde plaats, dezelfde persoon. Alsof ik de bladen terugsla, een boek bijna uit heb nog voor ik begin. Levenslang bestemd om te vergaan. In een luttele handomdraai is het decor verplaatst. Maar mijn tijd is niet hier waar ik ben. Er moet nog heel wat leven. De heterdaad van een geweest moment. Wij hakken een toekomst in ons verleden en kruipen er doorheen. Vooruit. Ik huil, ik jank, ik wijk niet van mijn plaats. Ik stap terug en ben vrij. Wat verdwijnt weet ook terug te keren. Geen dag vergaan zonder een spoor. Dit heden is eerder geweest, en toen anders. De overkant ligt hier. Je bouwt een huis, je woont het uit. Je breekt wat brood en dat is het dan. Jij altijd elders in een andere tijd: Bronvermelding: Hier heeft een mens zich verpopt. –...

IJle dromen roepen om tijden die er niet meer zijn. Geen mens hoort mij. Zuigend als zachte lippen zijn de golven. Zo vaar ik stroomafwaarts, zo zeil ik naar de zee. Misschien dat op een dag mijn geest daar, ver weg van alle stormen, mag wisselen van vleugels. Ik zocht alleen maar mezelf. Bronvermelding Onze ijle dromen roepen om tijden die er niet meer zijn - Regels 7/8 van Hortus larvarum Geen mens hoort mij - Regel 1 van Medeleven Zuigend als zachte lippen zijn de golven - Regel 7 van De zeelantarens Zo vaar ik stroomafwaarts, zo zeil ik naar de zee - Regels 38/39 van Als om strijd Misschien dat op een dag …. vleugels - Regels 52-54 van Ferrara, Pisa, Ravenna Ik zocht alleen maar mezelf - Regel 2 van Geluk (Uit Frans van Doorens vertaling van Madrigalen van de zomer , Athenaeum-Polak & Van Gennep, Amsterdam, 1996 Gepubliceerd in Vertalersweelde – Gabriele D’Annunzio (Uitgeverij Stichting Spleen, Amsterdam, 2025)

          Bij Victor Vroomkonings 80ste verjaardag Hoe toekomst onherroepelijk verleden aanmaakt, hoe steeds meer vroeger in ons woekert. Hij volgt stroomopwaarts, denkt: “O, dat ik ooit durf blijven liggen bij het water van de maan.” Hij blijft dingen voor het eerst zien alsof ze al geen jaren bestonden, vraagt zich nog steeds af hoe je zomer wikt zonder winter in de rug. Ouder worden doet hij niet, het lijkt een open einde. Bronvermelding Hoe toekomst [….] in ons woekert is een sample uit Erfgoed uit Klein Muse um Hij volgt stroomopwaarts is een sample uit I 4 uit De laatste dingen O, dat ik ooit durf blijven liggen / bij het water van de maan . is een sample uit I 7 uit De laatste ding en Dingen voor het eerst zien alsof / ze al geen jaren bestonden. is een sample uit Analoog uit Oud zeer Hoe wik je zomer / zonder winter in de rug? is een sample uit Slachtmaand uit Oud zeer Ouder worden doet hij niet, / het lijkt een open einde. is een sample...

De tijd graaft mij in. Dit moet een droombeeld zijn: Ik wandel tussen rozen. Ik heb niet aan de dood gedacht. Ik zie door glas hoe regen neerdaalt. De avond hangt stil en ik ben doorgelopen. Wij spreken niet van doodgaan. Niets gaat verloren in het ruisen, maar niemand wijst de weg. Zo zal het einde zijn. Wie weggaat komt ooit ergens aan. Bronvermelding De tijd graaft mij in. is een sample uit Dagen in Budapest ( DIB ) bladzijde 37 Dit moet een droombeeld zijn: is een sample uit DIB bladzijde 23 Ik wandel tussen rozen. en Ik heb niet aan de dood gedacht zijn samples uit DIB bladzijde 33 Ik zie door glas hoe regen neerdaalt. is een sample uit DIB bladzijde 42 De avond hing stil en ik ben doorgelopen. is een sample uit DIB bladzijde 35 Wij spreken niet van doodgaan. is een sample uit DIB bladzijde 24 Niets gaat verloren in het ruisen is een sample uit DIB bladzijde 25 Maar niemand wijst de weg. is een sample uit DIB bladzijde 26 Zo zal het ein...

Hoe zal nu in het huis de stilte zijn? Val ik tezamen met uw lijn? Mijn ledematen worden van ivoor. Ik ben bij u gekomen, binnendoor. Nooit was ik zo geheel en zo bijeen terechtgekomen, ogen wijd uiteen. Ontschorste bomen liggen aan de kant. God heeft een buiten- en een binnenkant. Bronvermelding Hoe zal nu in het huis de stilte zijn? is een sample uit Distantie Val ik tezamen met uw lijn? is een sample uit 13 Mijn ledematen worden van ivoor. is een sample uit Smaragd Ik ben bij u gekomen, binnendoor. is een sample uit Oculair Nooit was ik zo geheel en zo bijeen. is een sample uit Tracé Terechtgekomen, ogen wijd uiteen is een sample uit Lucifer Ontschorste bomen liggen aan de kant is een bijna-sample uit Station God heeft een buiten- en een binnenkant. is een sample uit Reflexie Gepubliceerd in Je tikt er tegen en het zingt (Uitgeverij Demer, Leusden, oktober 2015)

          Bij Albert Hagenaars’ 60ste verjaardag Wij schoven mee. Op een ander veld, neergelaten in de kalkputten van de lust. Heimwee, in zwarte zwermen, snerpende aria’s. In een voorstelling met te kort bereik. Narcissen glansden als in kinderboeken. Meer dan ooit helden toen de straten. De stilte duurde geen droom te lang. Nooit wordt iets werkelijk in kaart gebracht. Het omgekeerde bleef maar gebeuren. Het antwoord spande zich als een boog. We stonden aan de rand van de verbeelding. Ik was een jonge man en bevocht niets. Toen ik buiten kwam was alles Bronvermelding: Wij schoven mee. Op een ander veld. – sample uit Berlijn (Oost) neergelaten in de kalkputten van de lust – sample uit Metro Blanche Heimwee, in zwarte zwermen, snerpende aria’s. – sample uit Montreuil Een voorstelling met te kort bereik. – sample uit Place Bienvenue Narcissen glansden als in kinderboeken. – sample uit Val Meer dan ooit hellen nu [hier: helden toen] de straten. – sa...

          bij Rudy Witse’s 70ste verjaardag de tijd was wijd nog. wij nemen tekens over. de sagen in hun bijtend halster. geschiedenis kent geen einde op straffe van ontgoocheling, passagier naar nergens. en niemand geeft een antwoord. je hoort het, maar je ziet het niet. Bronvermelding: de tijd was wijd nog is een citaat uit duo-gedichten (2012) wij nemen tekens over is een citaat uit raming (1966) de sagen in hun bijtend halster is een citaat uit raming (1966) geschiedenis kent geen einde is een citaat uit mijn plekken (2009) op straffe van ontgoocheling is een citaat uit afscheid (2003) passagier naar nergens is een citaat uit chinoiserieën (1990) en niemand geeft een antwoord is een citaat uit père lachaise-schoonselhof (2005) je hoort het, maar je ziet het niet is een citaat uit een heidens requiem (2011) 16 Oogst 2014, voor het Liber amicorum t.g.v. Rudy Witse’s 70ste verjaardag